โดมทอง

คุณมณฑา (จีรนันท์ มะโนแจ่ม) หญิงสาวงามสง่าตระกูล แต่เป็นคนรักแรงเกลียดแรง แฝงด้วยความอำมหิตอย่างคาดไม่ถึง ได้สมรสกับเจ้าพระยาสรรักษ์ไกรณรงค์ (วีรภาพ สุภาพไพบูลย์) เจ้าของคฤหาสน์ที่สวยงามราวกับความฝันชื่อ "โดมทอง" ซึ่งด้านหน้าติดภูเขา ด้านหลังติดทะเล โดยได้พาน้องสาวที่เกิดจากภรรยาคนสุดท้ายของบิดามาด้วย คุณพลับพลึง (ทัศนียา การสมนุช) หรือ คุณน้อยจึงมีอายุห่างจากคุณมณฑาค่อนข้างมาก ในขณะที่คุณมณฑาเข็มงวด เจ้าอารมณ์ สร้างความตึงเครียดอึดอัดกับผู้ที่อยู่ใกล้ แต่คุณพลับพลึงและเสียงเพลงลาวครวญจากจะเข้ ของเธอกลับนำความสดใสมีชีวิตชีวามาสู่โดมทองและท่านเจ้าคุณสรรักษ์ฯ คุณมณฑาเริ่มเอะใจเมื่อท่านเจ้าคุณสั่งให้ปลูกทุ่งดอกพลับพลึง แต่ท่านก็แก้โดยปลูกต้นมณฑาไว้ในสวน นางพิศ (อำภา ภูษิต) บาวคนสนิทคอยยุยงว่าทำไมถึงปลูกพลับพลึงมากมายเป็นทุ่ง แต่ปลูกมณฑาไม่กี่ต้น ท่านเจ้าคุณก็แก้ได้อีกว่าต้นมณฑาไม่เหมาะกับปลูกเป็นทุ่งเหมือนพลับพลึง คุณมณฑาถึงจะไม่พอใจแค่ไหนก็ไม่กล้าแสดงออกมากนักด้วยเกรงใจสามี โดยกลับมาไล่เบี้ยกับน้องสาวแทน

ถึงแม้จะเกรงกลัวพี่สาวขนาดไหน คุณพลับพลึงผู้อ่อนไหวและเยาว์วัยก็ไม่อาจต่อต้านความรัก ความ ปราถนาของท่านเจ้าคุณได้ ทั้งสองลักลอบมีความสัมพันธ์กัน ขณะที่คุณมณฑาตั้งครรภ์ นางพิศบ่าวคน สนิทเป็นคนจับได้แล้วนำมาฟ้องเจ้านาย คุณมณฑาเคียดแค้นจนแทบกระอักเป็นเลือด ระหว่างท่านเจ้า คุณไปทำงาน คุณมณฑาสั่งให้นางพิศโบยคุณพลับพลึงจนสลบ พร้อมทั้งสั่งห้ามไม่ให้เรื่องนี้ถึงท่านเจ้าคุณเด็ดขาด ขณะเดียวกันคุณหญิงก็มารยาแพ้ท้องมากมายจนท่านเจ้าคุณไม่อาจปลีกตัวมาพบคุณ พลับพลึงได้และถึงแม้จะพบโดยบังเอิญคุณพลับพลึงก็จะพยายามหลบหน้าหลบตา หรือไม่คุณมณฑากับนางพิศก็จะเข้ามาในบริเวณนั้น

จนกระทั้งวันหนึ่ง ท่านเจ้าคุณต้องไปราชการต่างจังหวัด ด้วยความคิดถึงและเป็นห่วงคุณพลับพลึง ท่านเจ้าคุณจึงหาโอกาสมาร่ำลา ซึ่งก็ไม่ได้พ้นสายตาของนางพิศ ซึ่งได้รับคำสั่งให้คอยสอดส่องเป็นหู เป็นตาแทนเจ้านาย ท่านผู้หญิงแค้นแสนแค้นแต่พยายามเก็บอารมณ์ไว้ เมื่อท่านเจ้าคุณไปแล้ว ท่านผู้หญิงไม่รอช้าสั่งให้นางพิศไปพาพี่ชายมา แล้วสั่งให้ทั้งสองจับคุณพลับพลึงไปล่ามโซ่ขังในห้องบนยอดโดมทอง คุณพลับพลึงพยายามขอร้องให้ฆ่าเธอให้ตายเสียดีกว่าจะขังทรมานกันแบบนี้ แต่ท่านผู้หญิงกลับหัวเราะเยาะบอกว่าการฆ่ามันไม่สาแก่ใจเท่ากับการที่ต้องทนทุกข์ทรมาน คุณพลับพลึงร้องไห้ น้ำตาแทบเป็นสายเลือด แต่นั่นกลับทำให้ท่านผู้หญิงสะใจ คุณพลับพลึงถูกขังอยู่ในนั้นไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน ไม่ได้กินข้าวกินน้ำ นายพันซึ่งรู้สึกผิดได้แอบเอาข้าวเอาน้ำมาให้ เมื่อท่านผู้หญิงจับได้จึงไล่ออกไปไม่ให้มาเหยียบโดมทองอีกและได้สั่งนางพิศให้ตอกตะปูปิดตายห้องนั้น คุณพลับพลึงตะโกนออกมาว่า "คุณพี่ใจร้ายเหลือเกิน อิฉันจะไม่ไปไหนจะอยู่รอดูวันสุดท้ายของคุณพี่"

ท่านเจ้าคุณกลับมาไม่เห็นคุณพลับพลึง ท่านผู้หญิงรายงานว่าน้องสาวหนีออกไปเพราะสำนึกผิดที่แย่ง สามีพี่สาว ท่านเจ้าคุณตกใจที่ภรรยารู้ความจริง ท่านผู้หญิงมารยาน้ำตาไหลซึมเศร้าทำให้ท่านเจ้าคุณ ไม่กล้าต่อความยาวสาวความยืด อีกทั้งเห็นภรรยากำลังท้องกำลังไส้ ท่านผู้หญิงทำเป็นส่งคนออกตามหาน้อง แต่ก็ไม่พบ ท่านเจ้าคุณนั้นคิดมากจนตรอมใจล้มเจ็บก่อนสิ้นใจท่านได้ตั้งจิตอธิษฐานว่าจะไม่ยอมไปผุดไปเกิดจนกว่าจะตามหาคุณพลับพลึงพบ หลังจากนั้นท่านผู้หญิงได้สั่งให้เก็บรูปท่านเจ้าคุณและรูปเขียนของคุณพลับพลึงไว้ในห้องเก็บของและปิดตายตั้งแต่นั้น